www.ararchitekci.fora.pl

luiza

Witam wszystkich. Smile

Tu macie wszystkie wykłady z prawa.
Mam nadzieję, że to dobry materiał na ściągi. ^^
Trochę tego jest, ale jak będzie tak jak na ochronie własności to damy radę. Wink

Pozdrawiam. =]

Prawo to zespół norm wydanych lub usankcjonowanych przez państwo i zagwarantowanych przymusem państwowym
Normy prawne powstają w dwojaki sposób:
-są wydawane przez państwo
-są sankcjonowane przez państwo
Z wydaniem mamy do czynienia wówczas, gdy państwo działając przez upoważniony organ tworzy nową normę
O usankcjonowaniu mówimy, gdy państwo stosowaną dotychczas normę zwyczajowo uznaje za powszechnie obowiązującą.
W czasach współczesnych prawo powstaje na drodze ustanowienia norm.
Norma prawna-to wynikająca z przepisów norma postępowania wydana lub usankcjonowana prze państwo i zagwarantowana przymusem państwowym. Charakteryzuje się:
-ma charakter ogólny i nie indywidualizuje osoby, na której ciąży wynikający z niej obowiązek.
-ma charakter dwustronny- z każdej normy wynika dla jednej osoby obowiązek a dla drugiej prawo
-zagwarantowana jest przymusem państwowym, stosowanie się do niej nie jest więc zależne od woli zainteresowanych osób.
-jest zbudowana z trzech części:
1.hipoteza
2.dyspozycja
3.sankcja
-każda norma znajduje zastosowanie tylko w określonych sytuacjach (określonych hipotezą)
-dyspozycja to ta część normy prawnej , która wskazuje obowiązujący w danej sytuacji sposób zachowania się (co jest zabronione a co wolno zrobić)
-sankcja określana jakie ujemne skutki powoduje niedostosowanie się do dyspozycji, sanjckji nie utożsamia się z karą
Przepis prawny
Akt normatywny składa się z przepisów prawnych. Przepisem nazywamy elementarną część ustawy albo innego aktu normatywnego. Przepisem jest artykuł, paragraf, ustęp itp.
Przepis prawny nie musi pokrywać się z normą prawną.
Normy prawne obowiązujące względnie lub bezwzględnie
Normy imperatywne zawierają niepodważalny nakaz państwa od którego wypełnienia nie można się uchylić, osoba do której ta norma jest skierowana zobowiązuje się zachować tak jak wskazuje norma. Normy imperatywne zobowiązują bezwzględnie. Strony zainteresowane nie mogą uregulować wzajemnych praw i obowiązków w sposób odmienny nawet gdy wyrażają zgodę na inne rozwiązanie.
Normy dyspozytywne mają odmienny charakter, strony umowy zobowiązane są w trakcie jej wykonywania postępować zgodnie z normami dyspozytywnymi tylko wtedy, gdy spraw takich nie uregulowały inaczej w umowie.
Wykładnia prawa
Wykładnią-czyli interpretacją prawa jest zespół czynności zmierzających do ustalenia właściwej treści norm prawnych zawartych w przepisach.
Rodzaje wykładni ze względu na podmiot:
-przyjmując za kryterium podziału organ lub osobę dokonującą wykładni wyróżniamy:
a)wykładnię autentyczną -dokonywaną przez ten sam organ, który wydał interpretowany przepis
b)wykładnię praktyczną-dokonywaną przez organ państwowy w toku stosowania prawa przy rozstrzyganiu konkretnych spraw. Zajmują się nim organy administracji państwowej i wymiaru sprawiedliwości.
c) wykładnię doktrynalną (naukową)- zawartą w literaturze naukowej np. artykułach
rodzaje wykładni ze względu na metodę:
a)słowna-polega na ustaleniu znaczenia norm prawnych poprzez analizę struktur językowych przepisów, znaczenia zwrotów
b)celowościowa (funkcjonalna)-polega na ustaleniu norm prawnych przez określenie celu, dla którego normy zostały wydane
c)systematyczna-polega na ustaleniu znaczenia norm prawnych przez określenie miejsca, jakie dana norma zajmuje w ramach aktu normatywnego czy całego ustawodawstwa

Zródła PRAWA
Źródłem prawa jest sformalizowany akt władzy państwowej zawierający przepisy prawne
Źródłami powszechnego prawa polskiego są:
-konstytucja
-ustawy
-ratyfikowane umowy międzynarodowe
-rozporządzenia
-akty prawa miejscowego
Poza prawem powszechnym zawartym w tych źródłach wyróżnić trzeba prawo wewnętrzne np. uchwały rady ministrów, zarządzenie premiera, które są wydawane na postawie ustaw. Akty prawa wewnętrznego obowiązują tylko jednostki organizacyjne podległe organowi, który je wydał.
Ustawy
Do ich wydawania upoważniony jest sejm z istotnym udziałem senatu, sejm jest jedynym organem mającym prawo ustanawiania ustaw i prawa tego nie może przekazać innemu organowi państwowemu. Proces uchwalania ustaw jest uregulowany przepisami konstytucji i regulaminu sejmu i senatu.
Rozporządzenia wydawane są przez naczelne organy administracji państwowej (rada ministrów, prezes rady ministrów, ministrowie). Prawo wydania rozporządzeń ma również prezydent. Mogą być wydane na podstawie wyraźnego, szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres praw przekazanych do uregulowania i wytyczne dotyczące treści rozporządzenia.
Akty prawa miejscowego
Prawo miejscowe jest prawem powszechnie obowiązującym na obszarze działania jednostek, które je ustanowiły np. gmina.
Akt prawny-to ujęty w odpowiedniej formie wyraz woli państwa zarówno charakterze ogólnym np. ustawa, jak i dotyczący indywidualnej sprawy np. decyzje podatkowe. Akty prawne dzielą się na dwie grupy:
1.akty normatywne (ustawa, rozporządzenie)
2.akty nie normatywne- to decyzja organu państwowego w konkretnej sprawie dotycząca określonych osób lub instytucji (np. orzeczenie sądu, akt administracyjny)

ŹRÓDŁA PRAWA EUROPEJSKIEGO

Prawo pierwotne
traktat Rzymski 25.03.1957
-traktaty akcesyjne
prawo wtórne
-rozporządzenia
-dyrektywy
-decyzje
-zalecenia
-opinie
Rozporządzenie jest aktem prawnym zawierającym normy prawne, więc reguły generalne i abstrakcyjne. Mają bezpośrednią moc obowiązującą w państwach członkowskich
Dyrektywa jest źródłem prawa nie mającym odpowiednika w polskim prawie wewnętrznym, skierowana jest wyłącznie do państw członkowskich, które zobowiązane są do wydania przepisów wewnętrznych odpowiadających treści dyrektywy.

PRAWO CYWILNE
Prawo cywilne to zespół norm regulujących stosunki majątkowe i niektóre stosunki osobiste pomiędzy równorzędnymi podmiotami.
Prawo cywilne charakteryzuje się dwoma cechami:
-przepisy prawa cywilnego regulują stosunki o charakterze majątkowym tzn stosunki , których ciążące na stronach obowiązki i przysługujące im wzajemne prawa dotyczą pieniędzy lub innych wartości ekonomicznych, nieliczne przepisy cywilnoprawne odnoszą się do stosunków osobistych
-stosunki regulowane przez prawo cywilne odznaczają się prawną równorzędnością stron
Podstawowym źródłem prawa cywilnego jest kodeks cywilny z 1964 roku, który był wielokrotnie nowelizowany.
Kodeks cywilny dzieli się na cztery księgi
+do pozakodeksowych źródeł prawa cywilnego zalicza się prawo wekslowe i czekowe, ustawa o prawach autorskich i pokrewnych, ustawa o prawach własności przemysłowej.

STOSUNEK CYWILNO-PRAWNY
Stosunki cywilno-prawne to zachodzące między równorzędnymi prawnie stronami stosunki społeczne na tle majątkowym i nieliczne stosunki osobiste regulowane przez normy prawa cywilnego. W każdym stosunku cywilno-prawnym można wyodrębnić:
-podmiot stosunku
-przedmiot stosunku
-uprawnienia wynikające z tego stosunku
-obowiązki wynikające z tego stosunku
Podmiotami w stosunku cywilno-prawnym mogą być osoby fizyczne lub prawne.
Osoby fizyczne
Osobą fizyczną jest człowiek, rozpoczyna swój byt prawny w chwili urodzenia, a kończy w chwili śmierci. Według obowiązującego prawa każdy żyjący człowiek jest podmiotem prawa cywilnego (nie odgrywa roli wiek, płeć, stan zdrowia)
Zdolność do czynności prawnych to zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań za pomącą czynności prawnych tzn. oznacza możliwość zawierania umów (najmu, zlecenia, o dzieło)
Prawo cywilne przewiduje trzy możliwe sytuacje:
1.osoba fizyczna ma pełną zdolność do czynności prawnych
2.osoba fizyczna ma ograniczoną zdolność do czynności prawnych
3.osoba fizyczna nie ma zdolności do czynności prawnych
Pełną zdolność do czynności prawnych osiąga człowiek w chwili ukończenia 18 lat. Wcześniej może uzyskać pełnoletniość dziewczyna, która na podstawie sądu wyjdzie za mąż. Sąd zezwala na to w ważnych przypadkach, o ile dziewczyna ukończyła 16 lat.
Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają osoby które ukończyły 13 lat lub osoby częściowo ubezwłasnowolnione. Ważność umowy, która została zawarta przez osobę ograniczoną do zdolności prawnych bez wymaganej zgody przedstawiciela ustawowego zależy od potwierdzenia umowy przez tego przedstawiciela. Osoba ograniczona może bez zgody przedstawiciela ustawowego zawierać umowy należące do umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego.
Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły 13 lat, osoby całkowicie ubezwłasnowolnione. Osoba fizyczna może być całkowicie lub częściowo pozbawiona zdolności do czynności prawnych na mocy orzeczenia sądu. Sąd może zastosować całkowite ubezwłasnowolnienie, jeżeli człowiek w skutek niedorozwoju umysłowego albo zaburzeń psychicznych (pijaństwa, narkomanii szczególnie) nie jest w stanie kierować swym postępowaniem.
UZNANIE ZA ZMARŁEGO
Zaginiony może być uznany za zmarłego jeżeli upłynęło 10 lat od końca roku kalendarzowego, w którym według istniejących wiadomości jeszcze żył. Jednakże gdyby w chwili uznania za zmarłego ukończył lat 70 wystarczy 5 lat.
Kto zaginął w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z katastrofą może być uznany za zmarłego po upływie 6 miesięcy od dnia katastrofy.
OSOBY PRAWNE
W literaturze przyjmuje się, że osobą prawną jest wyodrębniona jednostka organizacyjna, która może występować jako samodzielny podmiot prawa cywilnego.
Na istotę osoby prawnej składa się:
-element ludzki (członkowie spółki, akcjonariusze spółki akcyjnej)
-element majątkowy
-element organizacyjny
-cel określony w przepisach regulujących działalność osoby prawnej albo w statucie
Przykłady osób prawnych:
-skarb państwa
-banki
-fundacje
-stowarzyszenia
-spółdzielnie
Osoby prawne dzielimy:
-ze względu na sposób tworzenia
-typu instytucjonalnego (tworzona przez państwo np. wyższa uczelnia, przedsiębiorstwo państwowe)
-typu zrzeszeniowego (powstały na drodze porozumienia członków założycieli np. spółka kapitałowa, spółdzielnia)
-ze względu na cel:
-te które dążą do celów gospodarczych
-dążące do celów niegospodarczych
SKARB PAŃSTWA
Skarb państwa jest szczególną osobą prawną, pojęcie skarbu państwa używamy, gdy państwo występuje nie jako suweren wyposażony w uprawnienia władcze lecz jako partner w stosunkach majątkowych z innymi równouprawnionymi partnerami
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych występuje u osoby prawnej łącznie, ale nie przestają być odrębnymi instytucjami prawnymi.
ORGANY OSÓB PRAWNYCH
Osoba prawna jako twór sztuczny nie może dokonywać czynności prawnych w taki sposób jak osoba fizyczna. Osoba prawna dokonuje czynności prawych za pomocą swych organów. Organ to osoba fizyczna lub kilka osób, które zgodnie z przepisami określającymi ustrój danej osoby prawnej, tworzą, urzeczywistniają i wyjawiają jej wolę. Od organu osoby prawnej należy odróżnić jej pełnomocnika.
Czynność prawna to taka czynność, która zmierza do ustanowienia zmiany lub zmienienia stosunku cywilno-prawnego przy złożeniu odpowiedniego oświadczenia woli.
Czynności prawne dzielą się na jednostronne i dwustronne. Z czynnością prawną jednostronną mamy do czynienia gdy do dokonania czynności wystarczy oświadczenie woli jednej osoby np. pełnomocnika.
Czynność prawna dwustronna jest gdy do jej dokonania konieczne jest oświadczenie woli dwu lub więcej stron.
Czynności prawne:
-rozporządzające-powoduje przeniesienie jakiegoś prawa majątkowego na inną osobą, jego zniesienie albo obciążenie
-zobowiązujące-zawierają tylko zobowiązanie strony do dokonania świadczenia w przyszłości (np. umowa o dzieło)
Wiele czynności prawnych wywołuje podwójny skutek: zobowiązujący i rozporządzający (sprzedaż, zamiana, darowizna)
WADY OŚWIADCZENIA WOLI
Przepisy kodeksu cywilnego wyróżniają 4 wady:
-brak świadomości lub swobody
-pozorność
-błąd
-groźba
Brak świadomości lub swobody polega na tym, ze osoba składająca oświadczenie woli znajduje się w nienormalnym stanie psychicznym, co uniemożliwia jej podjęcie świadomej decyzji. Stan taki mogą spowodować np. zakłócenia świadomości przez alkohol, gorączkę, niedorozwój umysłowy, przymus lub presja fizyczna.
Pozorność jest wadą polegającą na złożeniu oświadczenia woli za zgodą drugiej strony dla pozoru. Jej istota polega na tym, że obie strony są zgodne co do tego iż czynność albo nie ma wywołać skutków prawnych (np. oświadczenie woli złożone żartem) albo tez ma wywołać skutki prawne ale inne niż to wynika z treści pozornej czynności prawnej
Błąd polega na mylnym wyobrażeniu u osoby składającej oświadczenie woli o rzeczywistym stanie albo na mylnym wyobrażeniu o treści złożonego oświadczenia. Błąd jest wadą oświadczenia woli
Groźba oznacza przymus psychiczny stosowany w celu wymuszenia oświadczenia woli Groźba musi być poważna
Zawarcie umowy
W kodeksie cywilnym uregulowane zostały następujące tryby zawierania umów:
-w drodze złożenia i przyjęcia oferty
-w drodze aukcji lub przetargu
-w drodze negocjacji
Oferta
Jest to oświadczenie woli osoby fizycznej lub prawnej => oferenta, skierowanej do innej osoby fizycznej lub prawnej (oblata) która wyraża wolę zawarcia umowy i określa jej istotne postanowienia. Na równi z ofertą należy traktować wystawienie towaru w miejscu sprzedaży na widok publiczny z podaniem ceny. Art. 533 k.c.
Nie są natomiast ofertami reklamy cenniki skierowane do ogółu. Stanowią one zaproszenie do zawarcia umowyJeżeli oferta zawiera wyrażne określenie terminu, w ciągu którego oferent oczekuje odpowiedzi, jest on z nią związany aż do upływu oznaczonego przez siebie terminu, np. 7 dni, 2 tygodnie.
Jeżeli oferta nie określa terminu, to należy odróżnić 2 sytuacje

1) oferta została złożona w obecności drugiej strony, albo za pomocą telefonu lub innego środka bezpośredniego porozumiewania się na odległość, oferta przestaje wiązać, gdy nie zostanie przyjęta bezzwłocznie.
2) Oferta została złożona w inny sposób np. przesłana listownie lub pocztą przestaje wiązać z upływem czasu, w którym składający oferty w zwykłym toku czynności mógł otrzymać odp. Wysłaną bez nieuzasadnionego wyjaśnienia.
3) Oferta złożona w postaci elektronicznej wiąże składającego, jeżeli druga strona niezwłocznie potwierdzi jej otrzymanie

Jeżeli oświadczenie o przyjęciu oferty nadesłano z opóźnieniem, lecz z treści wynika, że zostało wysłane w czasie właściwym, umowa dochodzi do skutku, chyba, że składający ofertę zawiadomi niezwłocznie drugą stronę w skutek odp. poczytuje umowę za niezawartą.
Jeżeli przedsiębiorca otrzymał od osoby, z którą pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych ofertę zawarcia umowy, w ramach swej działalności, brak niezwłocznej odp poczytuje się za przyjęcie oferty.
Chwila i miejsce zawarcia umowy
W razie wątpliwości umowę poczytuje się za zawartą, w chwili otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu , a jeśli dojście do składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu nie jest wymagane w chwili przystępowania przez drugą stronę do wykonania umowy.
Aukcja i przetarg to popularne sposoby zawierania umów w obrocie gospodarczym. W niektórych przypadkach są one obowiązkowe np. ustawa prawo zamówień publicznych lub o gospodarowaniu nieruchomościami.
Aukcja i przetarg w ujeciu kodeksu cywilnego stanowią tryb zawierania umów, na który składają się następujące etapy:
-ogłoszenie aukcji
-zgłaszanie ofert
-przyjęcie wybranej oferty
Program aukcji powinien obejmować
1.co najmniej elementy wymienione w kodeksie tj czas, miejsce , przedmiot
2.aukcja ma formę ustną lub inną formę umożliwiającą bezpośredni kontakt i polega na tym, ze ogłaszający aukcję oczekuje coraz korzystniejszych ofert składanych sukcesywnie przez uczestniczących w postępowaniu licytantów lub uczestników.
Złożona w aukcji oferta wiąże oferenta aż do chwili gdy inny uczestnik złoży ofertę korzystniejszą.
Do zawarcia umowy z uczestnikiem, który zgłosił najkorzystniejszą propozycję dochodzi w chwili wyboru jego oferty, stwierdzonego tzw. przybiciem.
Przetarg polega na tym, że ogłaszający przetarg odpowiada na swoje ogłoszenie oczekuje pisemnych ofert w celu wybrania najkorzystniejszej z nich.
Ofertę można składać w terminie wskazanym w ogłoszeniu. Ogłaszający przetarg dokonuje wyboru oferty w sformalizowanym trybie, ogłoszonym w warunkach przetargu.
Postępowanie przetargowe może zostać zamknięte bez wyboru oferenta, jeżeli żadna z ofert nie spełnia oczekiwań ogłaszającego przetarg.
Ogłaszający przetarg ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić uczestników przetargu o zakończeniu lub zamknięciu przetargu bez dokonania wyboru.
W warunkach aukcji albo przetargu można zastrzec, że przystępujący do aukcji lub przetargu powinien pod rygorem niedopuszczenia do niej opłacić organizatorowi określoną sumę albo ustanowić odpowiednie zabezpieczenie lub wpłatę.
Unieważnienie zawartej umowy
Organizator albo uczestnik aukcji, przetargu może żądać unieważnienia umowy, jeżeli inny uczestnik lub osoba działająca w porozumienia z nimi wpłynęła na wynik, aukcji lub przetargu w sposób sprzeczny z prawem lub dobrymi obyczajami.
Uprawnienia powyższe wygasają z upływem miesiąca, w którym uprawniony dowiedział się o istnieniu przyczyny unieważnienia, nie później niż z upływem roku od dnia zawarcia umowy.
Forma czynności prawnych, dokładniej zawartych w nich oświadczeń woli jest w zasadzie dowolna. Obowiązek nadania czynności prawnej określonej formy istnieje, gdy wynika to z:
-ustawy
-z zawartej uprzednio umowy
Wyróżniamy formę zwykłą i formy szczególne.
Formą zwykłą jest przede wszystkim forma ustna, gdy oświadczenie woli formułowane jest wyraźnie w wypowiadanych słowach.
Do form szczególnych należą:
1)zwykła forma pisemna
2)forma pisemna z datą pewną
3)forma pisemna z podpisem urzędowo poświadczonym
4)forma aktu notarialnego
5)inne
1.zwykła forma pisemna
może być zastrzeżona pod rygorem nieważności czynności prawnej (umowa leasingu) lub bez takiego rygoru (dla celów dowodowych- umowa spółki cywilnej). Brak formy pisemnej w takiej sytuacji nie powoduje nieważności czynności prawnej a jedynie tzw. Utrudnienia dowodowe.
Forma pisemna jest zachowana gdy zostanie złożony własnoręczny podpis na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli.
2. forma pisemna z datą urzędowo poświadczoną (pewną)
Polega na autorytatywnym poświadczeniu, że on w chwili poświadczenia daty. Poświadczenie daty należy do notariusza. Może być także dokonane przez organ państwowy lub organ gminy. Czynność prawna uzyskuje datę pewną także w razie wzmianki o jej dokonaniu w jakimkolwiek dokumencie urzędowym, od daty tego dokumentu oraz w razie śmierci jednej z osób podpis na tym dokumencie od chwili śmierci.
3.forma pisemna z podpisem urzędowo poświadczonym
Polega na stwierdzeniu autentyczności podpisu. Należy to w zasadzie do notariusza. Ma ona zarazem walor czynności prawnej z datą pewną ponieważ poświadczenie podpisu powinno być zaopatrzone datą.
4.forma aktu notarialnego
Polega na sporządzeniu czynności prawnej przez notariusza według udzielonych mu wskazówek i podpisaniu jej przez strony.
Forma ta jest wymagana np. dla wszystkich umów przenoszących własność nieruchomości (sprzedaż, darowizna, dożywocie)
Jeżeli umowa została zawarta w innej formie szczególnej jej rozwiązanie za zgodą obu stron wymaga zachowania takiej formy jaką ustawa lub strony przewidziały w celu jej zawarcia.
Przedstawicielstwo
W prawie cywilnym istnieje zasada, że czynność prawna może być dokonana osobiście lub za pośrednictwem innej osoby.
Przedstawicielstwo polega na tym, że czynność prawna dokonywana zostaje przez osobę zwaną przedstawicielem w imieniu innej osoby zwanej reprezentowanym oraz, że pociąga z sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.
Działanie przedstawiciela charakteryzuje się dwiema cechami:
-przedstawiciel podejmuje je nie w swoim ale w imieniu innej osoby
-z czynności prawnej przedstawiciela wynikają skutki prawne nie dla niego lecz dla osoby reprezentowanej
Przedstawicielstwo
1.ustawowe
Cechuje się tym, że prawo przedstawiciela do dokonywania czynności prawnych wynika z przepisów ustawy=> przedstawicielami ustawowymi są rodzice w stosunku do dzieci.
2.pełnomocnictwo

Przedawnienie roszczeń
jest pojęciem związanym z upływem czasu, występuje ona nie tylko w prawie cywilnym, ale też w prawie karnym, administracyjnym i finansowym.
Przedawnienie w prawie cywilnym polega na tym, że po upływie wskazanego przez prawo terminu dłużnik może uchylić się od spełnienia świadczenia.
Przedawnieniu ulegają jedynie roszczenia majątkowe. Po upływie terminu przedawnienia ten przeciwko komu przysługuje roszczenie może uchylić się od jego spełnienia. Przedawnieniu nie podlegają jednak roszczenia nie mające majątkowego charakteru
-roszczenie o ochronę dóbr osobistych
-roszczenie wynikające z praw rodzinnych
Przepisy regulujące przedawnienie mają charakter bezwzględnie obowiązujący co oznacza, że terminy przedawnienia nie mogą być umową stron przedłużane ani stracone.
Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi 10 lat, a dla roszczeń oświadczenie okresowe np.umowa dzierżawy, najmu oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej 3 lata->spółek kapitałowych, banków, przedawniają się po upływie 3 lat jeżeli przepis szczególny nie przewiduje innego termin dla danego rodzaju roszczeń. Z upływem 3 lat przedawniają się także uprawnienia wzajemne roszczenia pracodawcy i pracownika.
Po roku przedawniają się roszczenia wnikające z umowy składu, spedycji i użyczenia.
Skutkiem przedawnienia jest uzyskanie przez dłużnika, a więc stronę zobowiązaną umową prawa uchylenia się od wykonania świadczenia. Nie następuje jednak wygaśnięcie praw jednej strony i obowiązków drugiej w skutek samego upływu terminu przedawnienia prawa i obowiązki stron istnieją nadal.
Istotny jest jednak skutek przedawnienia, polega na tym, że dłużnik nie może na drodze sądowej zostać zmuszony do wykonania swojego obowiązku.
Bieg przedawnienia nie rozpoczyna się a rozpoczęty ulega zawieszeniu, np. co do roszczeń przysługującym dzieciom przeciw rodzicom na czas trwania władzy rodziców, co do roszczeń przysługujących jednemu małżonkowi przeciwko drugiemu małżonkowi, na czas trwania małżeństwa
Przerwanie biegu przedawnienia powoduje:
-każda czynność przed sądem lub innym organem właściwym podjęta w celu dochodzenia roszczenia np. wniesienie pozwu, złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji
-uznanie roszczenia przez dłużnika
Znalezienie
Znalazca rzeczy powinien niezwłocznie zawiadomić o tym właściciela. Gdy nie wiadomo kto jest właścicielem znalazca ma obowiązek zawiadomić odpowiedni organ terenowy. Znalazca, który wypełnił ciążące na nim obowiązki może żądać znaleźnego wysokości 1/10 wartości rzeczy, jeżeli zgłosił swe roszczenie najpóźniej w chwili wydania rzeczy osobie uprawnionej do odbioru. Pieniądze i papiery wartościowe i kosztowności oraz rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną, które nie zostaną przez uprawnionego odebrane w ciągu roku od dnia wezwania go przez właściwy organ a w razie niemożności wezwania w ciągu dwóch lat od ich znalezienia stają się własnością skarbu państwa. Inne rzeczy stają się po upływie tych samych terminów własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość swoim obowiązkom.
Użytkowanie wieczyste
Użytkowanie wieczyste stanowi formę długotrwałego korzystania z gruntu, formę rozporządzania gruntami stanowiącymi własność skarbu państwa albo jednostek samorządu terytorialnego. W literaturze i orzecznictwie przyjmuj się , że prawo użytkowania wieczystego jest prawem pośrednim między własnością i ograniczonymi prawami rzeczowymi. Użytkowanie wieczyste ustanowione może być na rzecz osoby fizycznej i osoby prawnej , użytkownik wieczysty może korzystać z rzeczy (gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste) a także rozporządzać swoim prawem użytkowania wieczystego. Jest to więc prawo zbywalne, użytkownik może sprzedać prawa użytkowania wieczystego, przekazać w darowiźnie, może zapisać w testamencie. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego pomiędzy organem administracji państwowej lub samorządowej i użytkownikiem. Użytkowanie wieczyste podlega wpisaniu do księgi wieczystej. Umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste może być zawarta na okres od 40 do 99 lat z możliwością przedłużenia tego okresu. Budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie skarbu państwa albo na gruncie samorządu terytorialnego przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność.
Według ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności mogą wystąpić:
-osoby fizyczne będące w dniu wejścia w życie ustawy użytkownikami wieczystymi nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe, zabudowanych garażami, oraz nieruchomości rolnych
-osoby fizyczne i prawne będące właścicielami lokali, których udział w nieruchomości wspólnej obejmuje prawo użytkowana wieczystego
-spółdzielnie mieszkaniowe będące właścicielami budynków mieszkalnych lub garaży
Decyzje o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności wydaje:
-starosta w przypadku nieruchomości stanowiących własność skarbu państwa
-wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu lub województwa w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego
Ograniczone prawa rzeczowe
Ograniczone prawa rzeczowe to prawa przysługujące osobie fizycznej lub prawnej względem rzeczy będącej własnością innej osoby. W skutek ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego uprawnienia właściciela rzeczy ulegają pewnemu uszczupleniu na rzecz innej osoby, której to ograniczone prawo przysługuje.
Kodeks cywilny wyróżnia następujące rodzaje praw rzeczowych:
-użytkowanie
-zastaw
-służebność
-własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego
-prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej
-hipoteka
Użytkowaniem może być rzecz nieruchoma lub prawo, użytkowanie można ustanowić na rzecz osoby fizycznej lub prawnej, której przysługuje wówczas prawo używania tej rzeczy oraz pobierania pożytków jakie rzecz przynosi. Użytkowanie może być ustanowione odpłatnie albo bez odpłatności. Użytkowanie jest prawem niezbywalnym, ściśle związanym z osobą na rzecz której je ustanowiono , w związku z tym gaśnie z chwilą śmierci użytkownika, jeżeli jest nią osoba fizyczna, oraz z chwilą likwidacji osoby prawnej.
Służebność jest ograniczonym prawem rzeczowym ustanawianym na nieruchomościach. Istota służebności polega na tym, że:
-osoba uprawniona może korzystać z cudzej nieruchomości w określony sposób ( najczęściej przybiera to postać prawa przejazdu, pobierania wody, przepędzania bydła)
-osoba uprawniona może żądać aby właściciel obciążonej nieruchomości nie wykonywał swojego prawa własności w pewien oznaczony sposób np. nie wznosił zabudowań, nie sadził drzew, nie prowadził działalności gospodarczej na swoim gruncie. Służebność podlega wpisowi do księgi wieczystej.
Ze względu na to kto jest uprawniony z tytułu obciążającej cudzy grunt służebności rozróżniamy:
-służebność gruntowa- służebność obciąża jeden grunt a prawo do korzystania z niej ma każdorazowy właściciel drugiej nieruchomości
-służebność osobista-nie różni się w swojej treści od służebności gruntowej jednak jest ustanawiana nie na korzyść każdorazowego właściciela gruntu lecz na rzecz oznaczonej osoby fizycznej, jest niezbywalna i gaśnie ze śmiercią osoby uprawnionej, można się jednak umówić, że po śmierci uprawnionego służebność mieszkania będzie przysługiwać jego małżonkowi, dzieciom i rodzicom.
Zastaw
Zastaw może być ustanowiony przez zawarcie odpowiedniej umowy pomiędzy stronami (zastaw umowny) lub powstaje w określonych okolicznościach z mocy samej ustawy (zastaw ustawowy). Gospodarczym celem zastawu jest zabezpieczenie wierzytelności. Zastaw może zabezpieczyć wierzytelność już istniejącą, przyszłą lub warunkową. Zgodnie z kodeksem cywilnym zastaw umowny (zwykły) powstaje w drodze zawarcia przez strony odpowiedniej umowy wraz z jednoczesnym wydaniem rzeczy wierzycielowi (zastawnikowi) szczególną odmianą zastawu umownego jest zastaw rejestrowy, w przeciwieństwie do klasycznej formy zastawu, który wiąże się z wydaniem do rąk zastawnika zastawionej rzeczy, rzeczy obciążone zastawem rejestrowym mogą być pozostawiane w posiadaniu zastawcy. Zgodnie z przepisami zastaw rejestrowy może być stosowany dla zabezpieczenia tylko niektórych wierzytelności np. wierzytelności skarbu państwa, gmin, oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W praktyce jest on wykorzystywany przede wszystkim przez banki i inne instytucje kredytowe. Umowa o ustanowienie zastawu rejestrowego powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie. Do ustanowienia zastawu rejestrowego potrzebna jest umowa między zastawcą i zastawnikiem oraz wpis do rejestru sądowego.
Zastaw ustawowy powstaje w określonych sytuacjach z mocy samego prawa. Oznaczonym osobom przysługuje ustawowe prawo zastawu na rzeczach znajdujących się w ich dzierżeniu lub wniesionych do ich lokalu w celu zabezpieczenia przysługujących im od kontrahenta świadczeń np. właściciel hotelu ma ustawowe prawo zastawu na rzeczach wniesionych przez gościa dla zabezpieczenia swojej należności.
Hipoteka
Hipoteka jest ograniczonym prawem rzeczowym podobnym do zastawu, różnica między nimi polega przede wszystkim na tym, że zastaw może obciążyć tylko rzecz ruchomą a hipoteka może być ustanowiona jedynie na nieruchomości. Podobnie jak zastaw hipoteka nie ma samodzielnego bytu prawnego, lecz istnieje tak długo jak długo istnieje wierzytelność, wraz z wygaśnięciem wierzytelności gaśnie również hipoteka co oznacza że właściciel nieruchomości może domagać się jej wykreślenia z księgi wieczystej.
Księgi wieczyste
Księgi wieczyste odgrywają istotą rolę przy określaniu stanu prawnego nieruchomości a przede wszystkim stosunków związanych z własnością nieruchomości. Stanowią one rodzaj urzędowego dokumentu w którym ujawnia się właściciela nieruchomości, ograniczone prawa rzeczowe i inne obciążające nieruchomość prawa przysługujące każdorazowemu właścicielowi nieruchomości. Księgi wieczyste prowadzone są przez sąd. Każda nieruchomość z wyjątkami przewidzianymi w ustawie ma odrębną księgę wieczystą. Podział nieruchomości między kilka osób np. w wyniku dziedziczenia lub sprzedaży powoduje założenie nowych ksiąg dla odłączonych w ten sposób nowopowstałych nieruchomości. Wpisy do księgi wieczystej mają charakter deklaratywny bądź konstruktywny.
Wpis jest deklaratywny co oznacza, że prawo rzeczowe powstaje i istnieje bez względu na to czy zostało wpisane do księgi wieczystej, np. własność sprzedanej nieruchomości przechodzi na kupującego w skutek zawarcia samej umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego bez względu na to czy nabywca został wpisany do księgi wieczystej jako nowy właściciel. Natomiast wpis ma charakter konstruktywny tylko w przypadkach wyraźnie wymienionych w ustawie np. dokonanie wpisu w księdze wieczystej jest niezbędne, jest warunkiem powstania hipoteki. Księgi wieczyste są jawne, każdy może zapoznać się z informacjami dotyczącymi stanu prawnego nieruchomości. Księga wieczysta zawiera cztery działy:
a)dział pierwszy poświęcony jest:
- wpisom charakteryzującym nieruchomość pod względem faktycznym ( położenie, rodzaj zabudowy, przeznaczenie nieruchomości)
-prawa rzeczowe ustanowione na korzyść danej nieruchomości np. służebności gruntowe
b) dział drugi -pisuje właściciela nieruchomości a jeżeli jest kilku współwłaścicieli wpisuje się każdego z nich z zaznaczeniem udziału
c) dział trzeci poświęcony jest wpisom praw rzeczowych obciążających nieruchomości z wyjątkiem hipoteki
d)dział czwarty zawiera wpisy hipoteczne
Do każdej księgi wieczystej załączony jest zbiór dokumentów które stanowiły podstawę wpisów np. notarialna umowa sprzedaży nieruchomości
Posiadanie i dzierżenie
Posiadanie polega na sprawowaniu rzeczywistego władztwa nad rzeczą. Posiadanie nie jest więc prawem lecz stanem faktycznym, którym posiadacz sprawuje nad rzeczą władzę jaka odpowiada treści jednego z praw podmiotowych np. własność czy użytkowanie niezależnie od tego czy w rzeczywistości przysługuje mu takie prawo. Posiadanie rozumiane jako stan faktyczny , własność lub inne prawo podmiotowe są odrębnymi pojęciami i należy traktować je rozłącznie. Na posiadanie składają się dwa elementy:
-faktyczne władztwo nad rzeczą
-wola władania rzeczą
Prawo cywilne wyróżnia :
1.posiadanie samoistne
2.posiadanie zależne
3.posiadanie służebności
Posiadaczem samoistnym jest posiadacz rzeczy, który nią włada jak właściciel nie traci on posiadania przez to że oddaje on rzecz innej osobie w posiadanie zależne.
Posiadaczem zależnie nazywamy tego kto sprawuje faktyczne władztwo nad rzeczą jaką najemca, dzierżawca, użytkownik lub mający inne prawo podmiotowe z którym łączy się władztwo nad cudzą rzeczą. Do powstania posiadania zależnego dochodzi zazwyczaj w drodze zawarcia odpowiedniej umowy np. umowy najmu czy dzierżawy.
Posiadaczem służebności jest ten kto faktycznie korzysta z cudzej nieruchomości. Dzierżycielem jest ten, kto faktycznie włada rzeczą za kogo innego np. przewoźnik, przechowawca. Dzierżenie polega na sprawowaniu władztwa nad rzeczą ale w odróżnieniu od posiadania nie jest władaniem we własnym imieniu lecz w interesie posiadacza. Prawo cywilne przewiduje ochronę posiadacza przyznając mu w tym celu dwa rodzaje środków:
1.posiadacz może własnym działaniem chronić swoje posiadanie (obrona konieczna i samopomoc)
2.posiadacz może zwrócić się do sądu z żądaniem ochrony jego posiadania (powództwo posesoryjne). Powództwo posesoryjne zawiera bądź to roszczenie o przywrócenie utraconego posiadania bądź roszczenie o zaniechanie dalszych naruszeń.
Powództwo to przysługuje każdemu posiadaczowi niezależnie od jego dobrej czy złej wiary.
Prawo spadkowe
Spadek to ogół praw i obowiązków zmarłego. W skład spadku wchodzą nie tylko prawa majątkowe (aktywa) ale również obowiązki majątkowe (długi, pasywa). Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą oraz prawa które przechodzą z chwilą jego śmierci na oznaczone osoby.
Spadkobierca może być osoba fizyczna oraz osoba prawna, która dziedziczy lub mogłaby dziedziczyć po zmarłym.
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Nie może być spadkobiercą osoba fizyczna która nie żyje w chwili otwarcia spadku, jednakże dziecko w chwili otwarcia spadku już poczęte może być spadkobiercą jeżeli urodzi się żywe.
Spadkobierca aby dziedziczyć nie może być uznany przez sąd za niegodnego. Spadkobierca jest uznany za niegodnego jeżeli m.in. dopuścił się umyślnego ciężkiego przestępstwa przeciwko spadkodawcy albo też podstępem nakłonił spadkodawcę do sporządzenia testamentu. Spadkobierca niegodny zostaje wyłączony od dziedziczenia tak jakby nie dożył otwarcia spadku.
Powołanie do spadku może wynikać z ustawy albo z testamentu.
Dziedziczenie ustawowe następuje nie tylko jeśli zmarły nie sporządził testamentu ale także w przypadku gdy testament okazał się nie ważny, gdy spadkobierca odrzucił spadek.
W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek. Dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż ¼ całości spadku. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku udział spadkowy który by mu przypadł przypada jego dzieciom w częściach równych.
Zstępni-dzieci, wnuczęta
Wstępni- dziadkowie, rodzice
Z braku wstępnych spadkodawcy powołani są do spadku z ustawy jego małżonek, rodzice i rodzeństwo. Udział spadkowy małżonka który dziedziczy w zbiegu bądź z rodzicami, bądź z rodzeństwem, bądź z rodzicami i rodzeństwem spadkodawcy, wynosi połowę spadku.
Jeżeli którekolwiek z rodzeństwa spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku pozostawiając zstępnych, udział spadkowy, który by mu przypadł przypada jego zstępnym.
W braku zstępnych rodziców, rodzeństwa spadkodawcy cały spadek przypada małżonkowi.
W braku małżonka spadkodawcy i krewnych, cały spadek przypada gminie.
Testament
testament zwykły-ogólnie dostępny
testament szczegółowy- ze względu na okoliczności
testament notarialny- sporządzony przed notariuszem
testament alograficzny (ustny)
Każdy testament można odwołać. Można go zmienić.
Rozporządzić majątkiem na wypadek śmierci można jedynie przez testament.
Testament może zawierać rozporządzenie tylko jednego spadkodawcy.
Spadkodawca może w każdej chwili odwołać zarówno cały testament jak i jego poszczególne postanowienia.

TESTAMENTY ZWYKŁE
1. testament własnoręczny (hlograficzny) najprostsza forma testamentu, dla swej ważności wymaga tylko tego, aby spadkodawca spisał ostatnią wolę własnoręcznie, podpisał testament i opatrzył datą.
2. testament urzędowy (alograficzny) spadkodawca może sporządzić testament w ten sposób, że w obecności dwóch świadków oświadczy swoją wolę ustnie wobec wójta (burmistrza, prezydenta miasta, starosty, marszałka województwa, sekretarza powiatu albo gminy lub kierownika urzędu stanu cywilnego). Oświadczenie spadkodawcy spisuje się w protokole z podaniem daty jego sporządzenia.
3. Testament może być również sporządzony w formie aktu notarialnego
TESTAMENTY SZCZEGÓLNE
1. testament ustny- jeżeli istnieje obawa rychłej śmierci spadkodawcy albo jeżeli w skutek szczególnych okoliczności zachowanie zwykłej formy testamentu jest niemożliwe lub bardzo utrudnione, spadkodawca może oświadczyć ostatnią wolę ustnie przy jednoczesnej obecności co najmniej trzech świadków.
2. testament podróżny sporządzony na statku morskim lub powietrznym
3. testament wojskowy
Spadkodawca może przez rozporządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby
Spadkodawca może nałożyć na spadkobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania.
Zachowek
Instytucja zachowku ogranicza swobodę spadkodawcy w rozporządzaniu swoim majątkiem na wypadek śmierci. Zachowek chroni interesy najbliższej rodziny i małżonka.
Zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny jest małoletni, 2/3 wartości udziału spadkowego, który by mu przypadł przy dziedziczeniu ustawowym w innych zaś przypadkach połowa wartości tego udziału.
Osobie uprawnionej z tytułu zachowku przysługuje roszczenie w stosunku do spadkobiercy o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku.
Spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie) jeżeli uprawniony do zachowku np. dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności.
Spadkobierca może złożyć następujące oświadczenia:
- o przyjęciu spadku wprost
- o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza
- o odrzuceniu spadku
Wejście spadkobiercy w ogół praw i obowiązków spadkodawcy, czyli odpowiada on bez ograniczenia za długi spadkodawcy. Natomiast w przypadku przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza odpowiedzialność spadkobiercy za długi spadkowe zostaje ograniczona do wartości tzw stanu czynnego spadku czyli do wysokości aktywów spadkowych. Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku można złożyć w ciągu 6 miesięcy od dnia , w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia w powyższym terminie jest jednoznaczne z prostym przyjęciem spadku.
Stwierdzenie nabycia spadku
Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku wydaje sąd w postępowaniu nieprocesowym. Wniosek do sądu może złożyć każda osoba, która ma w tym interes. Najczęściej z wnioskiem tym występują spadkobiercy, ale może to tez być także np. wierzyciel spadkodawcy, który chce ustalić przeciwko komu powinien zwrócić się o zapłatę.
Postanowienie sądu w przedmiocie nabycia spadku ma charakter deklaratywny, potwierdza ono tylko, kto jest spadkobiercą po zmarłym. Określa ono także wielkość udziałów przypadających poszczególnym spadkobiercom. W przypadku gdy do spadku powołanych było kilku spadkobierców do ich sytuacji majątkowej mają zastosowanie przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stan współwłasności utrzymuje się do chwili dokonania działu spadku. Dział spadku może nastąpić albo na podstawie umowy pomiędzy spadkobiercami albo na podstawie orzeczenia sądu.
Od dnia 14.lutego 2001 roku, czyli od dnia ogłoszenia wyroku w dzienniku ustaw, jeżeli w skład w spadku wchodzi gospodarstwo rolne to spadkobiercy dziedziczą je na zasadach ogólnych. Natomiast jeżeli spadek został otwarty przed dniem 14 lutego 2001 to dziedziczenie gospodarstw rolnych następuje w oparciu o przepisy szczególne. Zgodnie z tymi przepisami spadkobiercy dziedziczą gospodarstwo rolne z ustawy tylko w przypadku gdy w chwili otwarcia spadku spełniają jedną z następujących przesłanek:
-stale pracują przy produkcji rolnej albo mają przygotowanie zawodowe do prowadzenia produkcji rolnej
- są małoletni,
- pobierają naukę zawodu lub uczęszczają do szkół,
- są trwale niezdolni do pracy
ZOBOWIĄZANIA
Zobowiązanie jest stosunkiem prawnym między dwiema lub więcej osobami, na mocy którego jedna osoba czyli wierzyciel może żądać od drugiej-dłużnika określonego działania lub zaniechania świadczenia, a dłużnik jest zobowiązany to świadczenie spełnić.
Uprawnienia wierzyciela dzielą się na główne i uboczne.
Rodzaje świadczeń:
1.jednorazowe-moga być wykonane w skutek jednorazowego zachowania się dłużnika np. zwrot pożyczki
2. ciągłe –wymagane jest ustawiczne zachowanie się dłużnika przez jakiś czas
3.okresowe-występuje wiele świadczeń w określonych odstępach czasu np. czynsz najmu
4. oznaczone indywidualnie-gdy przedmiot jest oznaczony co do tożsamości
5.Oznaczone rodzajowo- gdy przedmiotem są rzeczy oznaczone co do gatunku
Świadczenie podzielne-gdy może być spełnione częściami bez istotnej zmiany przedmiotu lub wartości
Świadczenie niepodzielne mnie można spełnić go częściami np. kupno konia
Zobowiązanie przemienne- (art 365) konieczną przesłanką powstania zobowiązania przemiennego stanowi wyznaczenie w nim kilku świadczeń
Upoważnienie przemienne- opiewa ono na jedno świadczenie z tym jednak zastrzeżeniem, że dłużnik może spełnić inne świadczenie , co także powoduje WYKONANIE I WYGAŚNIĘCIE ZOBOWIĄZANIA
ŹRÓDŁA ZOBOWIĄZAŃ
1.czynności prawne jednostronne
2.czyny niedozwolone
3.akty administracyjne (odszkodowanie w przypadku wywłaszczenia)
4.konstytutywne orzeczenie sądów
5.inne zdarzenia np. prowadzenie spraw bez zlecenia, bezpodstawne wzbogacenie
PODMIOTY STOSUNKU ZOBOWIĄZANIOWEGO:
1.wierzyciel 2.dłużnik
Po stronie wierzyciela lub dłużnika mogą występować podmioty pojedyncze ale również po kilka podmiotów.
Zobowiązania solidarne polegają na tym, że po stronie wierzyciela lub dłużnika występuje większa liczba podmiotów
Solidarność dłużników- kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części zobowiązania od wszystkich dłużników razem, kilku z nich lub każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych. Jest nazywana solidarnością bierną.
Dłużnik który spełnił świadczenie ma roszczenie regresowe do pozostałych dłużników.
Solidarność wierzycieli- charakteryzuje się tym, ze po stronie wierzycieli występuje kilka podmiotów. Dłużnik może spełnić całe świadczenie do rąk jednego z nich, a spełnienie świadczenia w odniesieniu do któregokolwiek z wierzycieli powoduje że dług wygasa dla każdego z nich. Solidarność czynna.
Może wynikać z ustawy lub czynności prawnej, umowy.
Zasady które wynikają z kodeksu cywilnego
Zasada walutowości- art. 358, zobowiązania pieniężne na obszarze polski mogą być wyrażone tylko w pieniądzu polskim-złotówka
Wyjątki: przepisy prawa dewizowego
Zasada nominalizmu pieniężnego- art358, polega na tym, ze spełnienie świadczenia pieniężnego następuje przez zapłatę sumy nominalnej chyba że przepis stanowi inaczej.
Zasada ta odnosi się tylko do takich zobowiązań, w których obowiązkiem dłużnika od początku była zapłata określonej sumy pieniężnej np. czynsz najmu, pożyczka

Zasada waloryzacji art. 358 par.2,3
Waloryzacja może być umowna czyli możliwość wprowadzenia do umowy klauzuli waloryzacyjnej, oznacza to że strony poza określeniem świadczenia w pieniądzu wskazują równowartość uzgodnionej kwoty np. w obcej walucie (klauzula walutowa) np. w złocie (klauzula złota) albo w pewnych towarach np. zbożu, węglu.
Waloryzacja sądowa- w razie istotnej zmiany siły pieniądza sąd może po rozważeniu interesów stron zgodnie z zasadami współżycia społecznego zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego.
ODSETKI
Dochody od świadczeń pieniężnych wyrażone w procentach
Źródło odsetek:
-czynność prawna-umowa,
-ustawa,
-orzeczenie sądu,
-decyzja innego właściwego organu
Jeżeli wysokość odsetek nie wynika z umowy, nie jest określona, to należą się odsetki ustawowe.
Zmiana dłużnika może nastąpić w przypadku przejęcia długu
Przyjęcie długu- jest to umowa na mocy której, trzecia osoba wstępuje w miejsce dotychczasowego dłużnika a dłużnik zostaje z długu zwolniony.
Przystąpienie do długu-polega na tym że do zobowiązania po stronie dłużnika przystępuje osoba trzecia w charakterze dłużnika solidarnego.
WYGAŚNIĘCIE ZOBOWIĄZAŃ
1.Gdy zobowiązanie zostanie wykonane
Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie został oznaczony w umowie ani nie wynika z właściwości zobowiązania to świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.
Jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie zostało oznaczone w umowie to świadczenie powinno być spełnione w miejscu gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał miejsce zamieszkania lub siedzibę. W przypadku świadczeń pieniężnych powinno być ono spełnione w miejscu zamieszkania lub siedziby wierzycieli w chwili spełnienia świadczenia.
ZASPOKOJENIE WIERZYCIELA
Może nastąpić nie tylko przez zaspokojenie wierzyciela.
-Dłużnik może za zgodą wierzyciela zwolnić się ze zobowiązania po spełnieniu świadczenia innego od pierwotnego.
-odnowienie- strony umawiają się że dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone a dłużnik zobowiązuje się do spełnienia innego świadczenia
-potrącenie
Gdy dwie strony są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony jeżeli przedmiotem wierzytelności są pieniądze lub rzecz tej samej jakości oznaczona co do gatunku a obie wierzytelności są ?wymagalne?.
Złożenie depozytu sądowego- świadczenie wynikając z umowy, kompensacja
Wygaśnięcie zobowiązania bez zaspokojenia wierzyciela:
-zwolnienie z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje
-rozwiązanie stosunku prawnego
W razie istotnej zmiany stosunków w okresie pomiędzy powstaniem a wykonaniem zobowiązania, a spełnienie świadczenia byłby połączone z nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby rażącą stratę dla jednej ze stron to sąd może zmienić sposób wykonania zobowiązania, wysokość świadczenia a nawet może orzec rozwiązanie umowy!
UMOWY KONSUMENCKIE
Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnionej indywidualnie nie wiążą konsumenta jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco narażając jego interesy Strony są związane umową w pozostałym zakresie.
ŻRÓDŁA ODPOWIEDZIALNOŚCI ODSZKODOWAWCZEJ
Odpowiedzialność kontraktowa- Kiedy wierzyciel odnosi szkodę w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania przez dłużnika
Odpowiedzialność deliktowa- z czynu niedozwolonego. Charakteryzuje ja to że strony uprzednie łączy stosunek prawny bądź szkoda nie ma związku z takim stosunkiem.
Sposoby naprawienie szkody
-przywrócenie stanu poprzedniego
-załata odpowiedniej sumy pieniężnej
Gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągało za sobą nadmierne trudności to obowiązki dłużnika ograniczają się do świadczenia pieniężnego

Przez szkodę należy rozumieć uszczerbek w obecnym i przyszłym majątku jakiego poszkodowany doznaje wbrew swojej woli. Szkoda stanowi różnicę pomiędzy dwoma stanami majątkowymi, tym który by istniał gdyby szkody nie wyrządzono i tym po wyrządzeniu szkody.
Szkoda majątkowa- obejmuje dwa elementy, stratę-efektywny uszczerbek pomniejszający majątek poszkodowanego, utracony zysk czyli korzyści jakie poszkodowany byłby osiągnął gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Szkoda niemajątkowa
Szkoda na mieniu
Szkoda na osobie
Od naprawienia szkody majątkowej należy odróżnić zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę, które stanowi wyrównanie tzw szkody niemajątkowej.
Zasady ustalania szkody
-Odnosimy do rynkowej wartości
-poszkodowany może dochodzić pełnego odszkodowania
-szkodę wylicza się na datę ustalenia odszkodowania
Jeżeli poszkodowany uzyskał jakąś korzyść majątkową w skutek wyrządzonej szkody następuje obniżenie poszkodowania, gdy się przyczynił do powstania szkody to sąd obniża odszkodowanie.
Wysokość odszkodowania może wynikać z kar umownych.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA CZYN
Art. 415 kto z winy własnej wyrządził drugiemu szkodę zobowiązany jest do jej naprawienia. Odpowiedzialność może być oparta na zasadzie winy, ryzyka albo słuszności. Odpowiedzialność za własne czyny oparta jest na zasadzie winy. Wina występuje w postaci winy umyślnej (działanie rozmyślne) gdy sprawca chce doprowadzić do szkodliwych skutków lub przynajmniej się na nie godzi. Z winą nieumyślną mamy do czynienia w formie niedbalstwa świadomego gdy sprawca przewiduje że jego działanie może doprowadzić do szkodliwych skutków ale zaniedbaniem wskazanej ostrożności spodziewa się ich uniknąć. Niedbalstwo nieświadome, gdy sprawca nie przewiduje szkodliwych skutków swego działania w skutek braku uwagi i wymagalnej staranności.
Okoliczności zwalniające sprawce z alitu
-obrona konieczna
-brak wymaganego wieku 13 lat
-stan wyższej konieczności
-dozwolona samopomoc
ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA CUDZE CZYNY
Odpowiedzialność za cudze czyny obejmuje:
-odpowiedzialność za czyny osób niepoczytalnych,
-odpowiedzialność za czyny osób którym powierzono wykonanie czynności
-odpowiedzialność za czyny podwładnych
Art. 427 odpowiedzialność ponosi każdy, kto z mocy ustawy lub umowy zobowiązany jest do nadzoru nad osobą, której nie można poczytać winy. Odpowiedzialność oparta jest na winie osoby zobowiązanej do nadzoru.
Art. 428 przewiduje możliwość odpowiedzialności bezpośredniego sprawcy odpowiedzialność ta jest oparta na zasadzie słuszności.
Odpowiedzialność za czyny podwładnych
Kto powierza wykonywanie czynności drugiemu odpowiada za szkodę wyrządzoną przez osobę , którą się posłużono przy wykonywaniu danej czynności chyba że osoba która powierzyła czynność nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności zostało powierzone osobie trudniącej się zawodowo wykonywaniem takiej czynności.
Art430 odpowiedzialność za podwładnego- podwładnym jest osoba, która przy wykonywaniu czynności na polecenie drugiej osoby podlega kierownictwu tej osoby jest zobowiązana stosować się do jej wskazówek. Za szkodę wyrządzoną przez podwładnego z jego winy przy wykonywaniu powierzonej mu czynności odpowiedzialność ponosi przełożony. Odpowiedzialność ta oparta jest na zasadzie ryzyka. Co oznacza że np. pracodawca nie może uwolnić się od odpowiedzialności przez wykazanie że nie ponosi winy w nadzorze nad pracownikiem albo w wyborze podwładnego.
Odpowiedzialność skarbu państwa
Szkoda wyrządzone przy wykonywaniu władzy publicznych. Za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej odpowiedzialność ponosi skarb państwa lub jednostka samorządu terytorialnego albo inna osoba prawna wykonująca władzę na mocy prawa. Art. 417 KC
Odpowiedzialność na zasadzie słuszności
Warunkiem jest wyrządzenie szkody na osobie.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA ZWIERZĘTA I RZECZY
Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje zobowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego czy było pod jego nadzorem czy się zabłąkało.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA SZKODY WYRZĄDZONE RUCHEM PRZEDSIEBIORSTWA
Prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu) ponosi odpowiedzialność za szkody na osobie lub mieniu wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa chyba że szkoda nastąpiła w skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej za którą nie ponosi odpowiedzialności.
Pojęcie stosunku cywilno prawnego i jego elementy
Stosunek administracyjno prawny to taki stosunek prawny w którym mamy do czynienia z nie równorzędnością jego uczestników. Najczęściej dochodzi do dwóch typów sytuacji
1. albo organy administracji publicznej jednostronnie nakładają na określone jednostki obowiązki lub ustalają ich uprawnienia
2.jednostki różne od organów administracji domagają się od nich rozstrzygnięć w których orzeka się o ich obowiązkach czy uprawnieniach.
W obu tych przypadkach administracja władcza (autorytatywnie) dokonuje konkretyzacji prawa. Charakteryzując dany stosunek administracyjno prawny wskazuje się na jego składniki
-przedmiot
-podmioty w nim występujące
-wzajemny układ między tymi podmiotami
Przedmiot tego stosunku powinien mieścić się w sferze kompetencji podmiotu sprawujących administrację.
Jednym z podmiotów powinien być zawsze organ administracji publicznej lub podmiot któremu zlecono funkcję tej administracji. Drugi podmiot tego stosunku : osoby fizyczne, osoby prawne.
Cechą stosunku administracyjno prawnego jest równorzędność podmiotów czyli nadrzędność organu nad innymi uczestnikami tego stosunku.
Rodzaje stosunków administracyjno prawnych:
-materialne-typowe stosunki administracyjno prawne, które są oparte na przepisach rangi ustawowej bo ustawa może tylko regulować sferę praw i obowiązków obywateli.
-procesowe-powstają na tle materialnym stosunków administracyjno prawnych gdy toczy się postępowanie przed organem administracji na wniosek strony lub z urzędu. W ich wyniku powstają określone uprawnienia i obowiązki procesowe zarówno organu który prowadził postępowanie jak i strony.
-egzekucyjne-będące swego rodzaju stosunkami procesowymi których następstwem jest zastosowanie określonych środków przymusu. Środki egzekucyjne wynikają ze stosunków procesowych których organ skonkretyzował prawa czy obowiązki strony.
-Wyodrębnić można również stosunki administracyjno prawne występujące w układach zależności organizacyjnej np. stosunek służbowy pracownika oparty na nominacji
-Wyróżnić można stosunki sporno administracyjne które występują wówczas gdy istnieje możliwość zaskarżenia aktów administracyjnych do sądu zwłaszcza do sądu administracyjnego. Cechą charakterystyczną tych stosunków jest równanie pozycji podmiotów występujących przed sądem. Sąd rozstrzyga spór pomiędzy równymi stronami-organem administracji a jednostką.
Odrębną grupę stosunków administracyjno prawnych występujących w układach zdecentralizowanych stanowią stosunki nadzoru (organ nadzorujący- podmiot nadzorowany) w ramach których organ sprawujący nadzór może oddziaływać na podmioty nadzorowane za pomocą środków przewidzianych tylko w ustawie.
Podstawy nawiązania stosunku administracyjno prawnego:
Podstawy mogą być rożne np. przesłanki faktyczne
Podstawą powstania stosunków administracyjno prawnych mogą być określone sytuacje prawne np. kupno samochodu powoduje obowiązek rejestracji, nabycie gruntu rolnego powoduje obowiązek podatkowy.
Stosunek administracyjno prawny powstawał z mocy samej ustawy. Często jednak dla powstania materialnego stosunku prawnego potrzebna jest konkretyzacja ustawy w formie aktu administracyjnego Zgodnie z KPA strony mogą zawrzeć ugodę która ma walor decyzji administracyjnej.
Podstawą powstania stosunków administracyjną mogą być:
-stosunku administracyjnego- akt nominacji
-Procesowego-wniosek strony, działanie organu urzędu
-Stosunku nadzoru-powołanie jednostki podlegającej nadzorowi

CHARAKTERYSTYKA PRAWA ADMINISTRACYJNEGO
Prawo administracyjne jest to zespół norm które regulują administracyjną działalność państwa. Prawo administracyjnego to zespół norm które regulują stosunki społeczne które wynikają w toku działalności organów administracyjnych. Prawo administracyjne jest gałęzią prawa która reguluje działalność organów państwowych podejmowanych w celu wykonywania ustalonych prawem zadań organizatorskich wypełnianych w swoistych formach działania.
Prawo admin. obejmuje swym zakresem regulacje dotyczące różnych działów czy form aktywności państwa lub podmiotów wykonujących funkcje publiczne np. organizacja szkolnictwa, przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych, przepisy dotyczące porządku i bezpieczeństwa…
Zadania administracji realizują nie tylko podmioty, które mają charakter administracji publicznej ale również organy fundacji publiczno prawnych , organy zakładów. Prawo administracyjne zajmuje się także formami w jakich wykonywana jest administracja publiczna (akt administracyjno prawny, procedura jego wydawania i realizacji)
ADMINISTRACJA PUBLICZNA
Określenie administracja publiczna jest pojęciem szerszym niż administracja państwowa(rządowa) bo oprócz aktywności organu administracji państwowej obejmuje także działalność samorządów czy zakładów publicznych a także administrację działalności organizacji społecznych.
cechy administracji publicznej:
-administracja jako zjawisko społeczne ma realizować interes publiczny
-ma ją cechować aktywność, inicjatywa, działalność ukierunkowana na przyszłość
-administracja podejmuje konkretne środki do uregulowania spraw jednostkowych i urzeczywistnienia określonych przedsięwzięć
ZADANIA:
Charakterystyczne dla administracji publicznej jest władztwo, które sprowadza się do możliwości użycia przymusu w celu wyegzekwowania nakazów i zakazów typu administracyjnego. Organy administracji publicznej mogą same bez ingerencji sądu stosować przymus.
Materię należącą do prawa administracyjnego dzielimy na:
-ustrojowe prawo administracji
-prawo regulujące formę aktywności administracji łącznie z prawem procesowym
-materialne prawa administracyjne
Prawo materialne można ujmować w szerszym lub węższym znaczeniu. W szerszym znaczeniu obejmuje prawo ustalające w sposób władczy zachowanie jednostki a także normy zadaniowe dotyczące działalności nie władczej administracji. W węższym znaczeniu nomy prawa materialnego to normy prawa zawarte w przepisach prawa administracyjnego powszechnie obowiązującego które określają treść praw i obowiązków ich adresatów.
Prawo ustrojowe administracji reguluje problematykę struktur spełniających funkcje administracji publicznej z uwagi na wypełnianie celów publicznych.
Źródła prawa administracyjnego to powszechnie obowiązujące-konstytucja, ustawy, umowy międzynarodowe ratyfikowane, rozporządzenia, akty wykonawcze wydawane na podstawie upoważnień ustawowych
USTROJOWE PRAW ADMINISTRACYJNE
Cechą szczególną tego działu prawa administracyjnego jest to, ze obejmuje on problematykę struktur aparaty administracyjnego. Przez aparat administracji należy rozumieć różne jednostki organizacyjne które są powoływane do wykonywania funkcji administracji publicznej Jest bardzo zróżnicowany bo do wykonywania funkcji administracji publicznej są powoływane różne struktury
Do ustrojowego prawa administracyjnego zaliczamy następującą problematykę:
-zasad budowy aparatu administracji publicznej
-struktury i zadań (kompetencji) podmiotów realizujących administrację publiczną, podziału terytorialnego, kadry w administracji, kontroli administracji publicznej
Zasady budowy aparatów administracji publicznej:
W prawie ustrojowym należy wyróżnić zasady które są charakterystyczne dla ustroju naszego państwa:
- zasada zwierzchnictwa narodu,
- zasada demokracji bezpośredniej i pośredniej,
- zasada trójpodziału władz
Dla budowy aparatu administracji publicznej istotne znaczenie mają następujące zasady:
-zasada demokratyzmu i sprawności działania
-zasadę udziału czynnika społecznego i zawodowego w administracji
-zasadę centralizacji i decentralizacji
-zasadę koncentracji i dekoncentracji
W strukturach aparatu administracyjnego występują zarówno organy składające się z czynnika obywatelskiego jak i zawodowego.
W aparacie administracji występują obecnie obydwa rodzaje organów , do organów społecznych zaliczamy rady gminne i powiatowe, sejmiki, wybierane organy samorządu zawodowego, senaty, wydziału uczelni państwowych. Do organów zawodowych zaliczamy terenowe organy administracji rządowej ogólnej lub wyspecjalizowanej (nie zespolonej)
Kolegialność jako metoda działania oznacza konieczność współpracy wielu osób. Natomiast inaczej kształtuje się sytuacja jeżeli kolegialność pojmujemy jako cechę strukturalną organu. W tej sytuacji chodzi o organ składający się z wielu osób powołanych do łącznego podejmowania rozstrzygnięć czy innych czynności. Organy kolegialne przeciwstawia się organom jednoosobowym. Jeżeli mamy do czynienia z organem monokratycznym tylko jedna osoba jest upoważniona do podejmowania rozstrzygnięć. Wprawdzie osoba taka ma zespół dany jej do pomocy np. biuro czy urząd jest to jednak tylko aparat pomocniczy np. wojewoda ma do pomocy urząd wojewódzki.
Zasada centralizacji i decentralizacji
Organy kolegialne mogą działać w stosunkowo krótkich odstępach czasu np. samorząd kolegialny
Albo dłuższych: rada gminy albo sejmik wojewódzki
Działalność odbywa się według pewnych zasad szeregu nazywanych regulaminem.
Formy organu monokratycznego stosuje się wtedy, gdy znaczenie ma szybkość działania operatywność, elastyczność.
2.Centralizacja i decentralizacja
Technika centralizacji dominowała w państwach absolutnych a w miarę demokratyzowania ustroju administracji pojawiły się formy decentralizacji administracji głównie w postaci samorządu terytorialnego. Zaobserwować również można proces decentralizacji administracji poprzez zakłady publiczne (zakłada prawa administracyjnego)
Technika centralizacji :
Zalety:
-zapewnia spójność aparatu administracji państwowej
-sprzyja jednolitości działania
-pozwala na przerzucenie określonych środków w skali całego kraju
Wady:
-zanik samodzielności w ośrodkach lokalnych i gospodarności , które zwracają się do wyższych ośrodków (centrali) o dyspozycje nawet w drobnych sprawach. Taką sytuację pozwala wyeliminować technika decentralizacji (samodzielności)
Technikę decentralizacji stosuje się w formie różnego typu samorządów tam gdzie istotne jest by decyzję podejmował czynnik społeczny i sami zainteresowani mogli decydować o określonych sprawach.
Zasada decentralizacji oznacza prawnie zagwarantowaną samodzielność działania którą mogą ograniczać tylko przewidziane w ustawie środki nadzoru. Mogą one sprowadzać się do legalności działania albo uchylenia aktu sprzecznego z prawem, zawieszenie lub rozwiązanie organu.
Organy i podmioty realizujące zadania administracji publicznej:
Funkcje administracji publicznej pełni wiele podmiotów podstawę stanowią organy administracji publicznej (zwłaszcza administracji rządowej i samorządowej) ale z uwagi na transformację ustrojową niektóre zadania przypisywane administracji publicznej mogą realizować inne podmioty np. zakłady prawa publicznego czy fundacje o takim charakterze.
Podziały organów administracji publicznej:
-Podział na organy administracji rządowej i samorządowej
-Podział z uwagi na sposób kreowania (powołanie w drodze nominacji, w drodze aktu organu Władzi, na drodze wyborów)
Organy kolegialne
Z uwagi na terytorialny zakres działania
(naczelne i centralne, terenowe)
Pod kontem podporządkowania:
Zdecentralizowane
Podległe hierarchicznie
Organ administracji rządowej to podmiot stosunków administracyjno prawnych działający w imieniu państwa, któremu prawo przekazuje określony zakres kompetencji przede wszystkim w zakresie realizacji prawa administracyjnego. Definicja wskazuje ze chodzi tu o podmioty działające w imieniu państwa co odróżnia je od innych podmiotów. Działanie w imieniu państwa oznacza przede wszystkim możliwość użycia przymusu państwowego w celu realizacji kompetencji organu.
HIERARCHIA
Najwyższe miejsce w hierarchii organów administracji zajmuje rada ministrów zwana rządem, jest ona zaliczana do kategorii władzy wykonawczej.(art. 10) władzą wykonawcza jest również prezydent.
Rada ministrów w naszym systemie spełnia dwie funkcje: polityczną i najwyższego organu administracji. Jeżeli chodzi o funkcję polityczną stanowi ona reprezentację określonych sił politycznych posiadających z reguły większość w parlamencie. Rada ministrów stoi najwyżej w hierarchii organów administracji rządowej, wyraża się to przez danie jej najważniejszych zadań w sferze administracji. Rada ministrów prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną Polski, poza tym na zasadach określonych w konstytucji i ustawach rada ministrów zapewnia wykonywanie ustaw, wydaje rozporządzenia, koordynuje i kontroluje pracę

Asia · Gość

że Ci sie Luiza chciało to wzystko przepisywać...a to sa wszystkie wyklady?

luiza

Nie, nie kochana. Aż tak mi nie odbiło...
To są wykłady od dziennych.
Ale z tego co patrzyłam, bo na pierwszym wykładzie pisałam to słowo w słowo się zgadza. To są wszystkie. Wink

A co? Za mało? ;D
Jakby co to mam wydrukowane już w kolumienkach. Wink

Wezmę na zjazd, więc jak ktoś woli skserować to mówić. ; )

...:::biedrona:::...;)

a tak ogólnie to mam takie małe pytanko, kiedy wogóle jest ten egzam z prawa i gdzie, o której:) pozdro ludziska

Martita

A ja tak sobie czytałam z grubsza te notatki zamieszczone tu przez Luize i notatki które ja mam (moje jednak nie są jednak 100% kompletne i mam tylko 2 wykłady), ale wydaje mi się że te które tutaj Luiza napisała są o wiele obszerniejsze... Część rzeczywiście słowo w słowo to samo ale wydaje mi się że jest tutaj też o wiele więcej informacji niż my mieliśmy... (porównując takie odniosłam wrażenie). W końcu te notatki powyżej są od dziennych.... może oni mieli więcej materiału...?
Czy komuś też sie tak jak mi wydaje?? ;PP
A może ktoś ma, albo ma możliwość zdobycia od kogoś kto notował wykłady z prawa i zamieścił tutaj te nasze... ? Smile

Gość

Jeśli ktoś ma notatki z prawa cywilnego to niech weźmie na jutro, albo umieści tutaj jak da rade, bo obawiam się że wykłady dziennych różnią się od naszych.